Jarenlang woonden ze in 't hartje van Utrecht.
In een oude, tochtige bovenwoning.

En dan met name Ootmarsum.

Wij genoten er, voor de zoveelste keer, weer van,
toen we 't vorige weekend in Lattrop waren.

Welgefeliciteerd.
Welgefeliciteerd.
Welgefeli..
Welgefeli..
Welgefeliciteerd!!

In die kerken waar tijdens deze Veertigdagentijd een speciale kandelaar brandt,
is vandaag de derde kaars uitgeblazen.
Nog drie zondagen te gaan, betekent het.

Je kunt vandaag de dag geen krant meer opslaan,
of er wordt wel weer 't één of 't ander onderzoek gepubliceerd.
Alles wordt keurig in procenten berekend en vastgelegd,
en dan is het waar!

Onwetend van wat het was,
maakte ik maandagavond een paar foto's van de lucht,
nadat de zon al was onder gegaan.

Er is er één jarig, hoera, hoera,
dat kun je wel zien dat is zij!
Hieperdepiep, Hoera!!!

Arnold heeft het geprobeerd...,
om aan mijn arm, met de ogen dicht, vanuit het centrum van de stad naar de auto te lopen...
En ook binnen hebben we het allebei, de voorbije dagen, verschillende keren geprobeerd...,
om te voelen, te ervaren, hoe het is als je blind bent.

Vind je dan zomaar, het meest simpelste misschien,
op de tast de closetrol in de wc, en de knop van het spoelsysteem?
Pak je zomaar dat trommeltje uit de kast, dat je dagelijks gebruikt?
Kun je met je ogen dicht door het huis lopen?
Of de tafel afruimen?
Of de vaatwasser vullen?

'k Had hem al eerder gezien,
maar was toen te laat om er een foto van te maken,
en om 'm Arnold te laten zien. 

De dagen erna goed opgelet of ik 'm weer zag, en vandaag was 't ie er weer!
Een wel hele vreemde vogel.

Of eigenlijk: een geveltoerist,
want als geen ander klimt hij bij de muur naast het keukenraam omhoog,
om vervolgens ergens achter de goot te verdwijnen,
om even later dezelfde weg in omgekeerde richting te gaan.
En ergens, heel diep in m'n hart vind ik 'm eng!

Thuisgekomen van een heerlijk fietstochtje en een strandwandeling,
las ik in de krant een bericht over het grote probleem van de huidige hangouderen.

Nog na-hijgend en puffend,
m'n conditie is toch best wel achteruit gegaan in de voorbije wintermaanden,
sta ik boven bij de strandovergang,
nog even naar de zee te kijken,
als ik iemand hoor zeggen:
"Wat zijn wij toch een bofkonten hé, dat we hier wonen,
met zoveel moois om de hoek'.

Natuurlijk was de verleiding groot, toen ik uit het raam keek,
om met dit mooie weer naar het strand te gaan.

Nee! Natuurlijk is het nog lang geen voorjaar.
We zitten nog midden in de winter,
en moeten nog 41 dagen wachten voor het 21 maart is....

Soms is het wel eens fijn,
gewoon wat datjes en ditjes verzamelen.

Elk jaar is er zo'n moment dat het me overvalt...
Dan moet ik even alle zeilen bijzetten om mezelf ervan te overtuigen:
straks, nog even, dan wordt het weer lente!

Zomaar, opeens kwamen die woorden naar boven.
[Nou ja, niet helemaal zomaar opeens...]

De dag door Uwe gunst ontvangen, is weer voorbij, de nacht genaakt...
Wie van de jongere generatie weet nu nog wat dat betekent,
de nacht genaakt, dacht ik...

Ook vandaag waren we weer 'de pisang'.
Opnieuw windkracht 7/8.

Óf hij is gevlogen...
Óf iemand heeft 'm opgehokt...
Óf de wind heeft 'm meegenomen.