back to weblogDoopdienst en christelijke opvoeding

Het was de bedoeling dat ik een reactie zou schrijven onder Mark's stukje over de doop, waarin ik mijn eigen gevoelens en ideen over de doop zou schrijven, maar het is zo'n verhaal geworden dat ik het maar als apart log post.

Het was inderdaad een hele mooie dienst. Doordat Roan bij me op schoot zat en heb ik wel sommige delen iets minder bewust meegemaakt, maar ik heb er wel van genoten (zowel van de dienst als het feit dat Roan bij me zat). Bijvoorbeeld de preek, die volgens mij wilde zeggen (niet dat de preek zelf iets zegt, maar de dominee natuurlijk ) dat je niet moet weglopen voor je problemen, maar dat je daarmee altijd naar Jezus kunt gaan en dan moet luisteren naar wat Hij zegt dat je moet doen. Ik hoop mijn kinderen mee te geven dat ze voor al hun problemen altijd naar Jezus toe kunnen en hoe moeilijk ze het ook hebben, dat Jezus er voor ze is en ze de weg zal wijzen.

Hoewel je van te voren vaak bezig bent met de praktische dingen rond de dienst, zoals wanneer wordt er gedoopt, wie nodig je allemaal uit, wat trek je jezelf en de kinderen aan etc. etc. dringt tijdens de dienst de betekenis van de doop weer tot me door. Je kind voorstellen aan God en Hem vragen of hij voor je kind wil zorgen en jou wil helpen voor je kind te zorgen. Tenminste dat is de betekenis die ik aan het dopen geef. En dat Mark en ik aan de gemeente vragen of zij ons willen helpen met het zorgen voor de kinderen. Dat zij ons willen bijstaan bij de christelijke opvoeding. En dat God zijn belofte aan mijn kind geeft dat Hij er altijd voor haar zal zijn als ze Hem nodig heeft.
In een boekje wat we van Kees en Klaske hebben gekregen voor de doop staat dat er wordt gedoopt omdat het kind al verdorven is en alleen via de doop gered kan worden. Dat is een opvatting die mij iets te ouderwets overkomt en te negatief. Er staat ook in dat boek dat de doop niet iets moois is, maar iets dat ons moet verootmoedigen. Persoonlijk zie ik de doop liever als iets moois.

Mijn moeder schrijft op haar eigen log dat ze hoopt dat wij de gemeente ook de kans willen geven om ons erbij te helpen. Wij zijn de afgelopen jaren niet zulke trouwe kerkgangers geweest. Deels doordat het in Groningen niet paste in ons studentenleven (lekker uitslapen) en omdat het in Meppel niet paste in Mark’s dienstrooster en deels omdat Roan de eerste 12 maanden van zijn leven niet naar de crèche wilde. Maar ik denk dat er ook heeft mee gespeeld dat mijn ouders in hun vroegere gemeente erg slecht zijn behandeld. Ik heb van dichtbij meegemaakt hoeveel pijn ze hadden. Ik heb meegemaakt dat gemeenteleden tegen mij zeiden dat ze medelijden met mij hadden om wie mijn ouders waren. En daardoor vind ik het heel moeilijk om gemeenteleden te vertrouwen. Maar we willen er wel verandering in brengen, we willen weer vaker naar de kerk, want we vinden het voor ons, maar ook voor onze kinderen belangrijk om dat stukje geloofsopvoeding mee te krijgen. Dus voor de geboorte van Lenci zijn we een aantal keer naar de kerk geweest, waarbij 1 van ons bij Roan in de crèche bleef en dat ging zo goed dat we nu denken dat we hem ook wel zonder ons naar de crèche kunnen brengen. Daarnaast heb ik nu ook de stap gezet dat ik de coördinatie van de oppasdienst op me ga nemen, zodat ik gedwongen word meer te participeren in de kerk.
We zullen wel geen kerkgangers worden die elke zondag gaan (aangezien uitslapen nog steeds erg gewaardeerd wordt), maar Mark en ik hebben ook het gevoel dat geloven niet afhangt van een kerkgemeenschap. Ook zonder kerk kan je volgens ons geloven en een goed christen zijn. Omdat wij er voor kiezen om dat met kerk te doen, betekent niet dat dat voor iedereen geldt. Ook toen wij niet naar de kerk gingen geloofden wij in God en heb ik het gevoel gehad dat ik voor alles bij Hem terecht kon en dat Hij ons heeft gezegend.

We zijn nu in een fase van Roan’s opvoeding gekomen dat we hem meer willen bijbrengen over geloven en God. We zongen altijd al het slaapliedje: ik ga slapen, ik ben moe. En we bidden voor en na elke maaltijd, maar we hebben nu sinds gisteren ook een kinderbijbel aangeschaft waar we elke dag uit gaan lezen (we hadden ook al de kijkbijbel en daar blijven we op zondag uit voorlezen). Daarnaast hebben we voor de doop van Lenci een gebedenboekje gekregen met schitterende, simpele gebeden erin die we nu ook dagelijks gebruiken. Op die manier hopen we hem in het geloof te kunnen laten groeien. Ook heeft Roan sinds kort geleerd hoe hij zijn handen moet vouwen en daar is hij maar wat trots op!

Sinds een paar weken ben ik ook mede-moderator van een internetgroep voor christelijke moeders. Inmiddels hebben we 5 leden! En we hopen op nog veel meer. De bedoeling is dat we ervaringen kunnen uitwisselen over het christelijk opvoeden van je kinderen en dat we op die manier van elkaar kunnen leren.

Tot slot wil ik nog even zeggen dat ik ontzettend trots ben op mijn kinderen, hoe ze zich tijdens de dienst gedragen hebben. Ik kan me goed voorstellen dat Lenci even begon te brullen bij de hoeveelheid water die ze over zich heen kreeg (toen kon je duidelijk zien dat ze zich overstrekte), maar ze was ook zo weer rustig. En Roan is helemaal een engel geweest. Hij vond het verschrikkelijk dat hij niet met mij kon dansen op de muziek, het stilzitten vond hij ook wel erg lang en aan het einde wilde hij graag naar huis, maar hij heeft het keurig volgehouden. ’s Nachts in zijn slaap zei hij nog steeds: “huis”

Mooi verwoord Liesje!
En fijn dat je vanaf nu, doordat je het regelen van de oppasdienst op je hebt genomen, meer betrokken wilt en kunt zijn bij de gemeente.
En eh, dat uitslapen kan ook op zaterdagochtend )
Moest trouwens wel lachen om Roan´s ´huis´ in z´n slaap...
Nu maar hopen dat het geen trauma is

Mama/Omi () (link) - 13 April '05 - 17:46

zo kan je het ook zien ja. ik zie de doop toch liever als een belofte van God dat je bij het verbond hoort dat Hij met de mens gesloten heeft. dat we door de doop eigenlijk de verplichting hebben om ons te bekeren. omdat we al 'op het erf van het verbond' leven.

en dat een kind ' in zonde is ontvangen en geboren' zoals het doopformulier zegt... daar kan ik ook alleen maar me instemmen. want dat leert de bijbel ons. en de doop is het teken van de afwassing van die zonden. een beeld van het bloed van Jezus Christus. dus de doop is eigk zowel heel serieus en veroordelend als heel mooi.

ik zie de doop ook als iets moois. zeker weten. maar dus ook als een beeld van de verloren staat van de mens (zoals de mens in zichzelf is. zonder God en dus verloren)

en geloven buiten een kerkgenootschap. dat kan idd... maar de kerken zijn niet voor niets gegeven he. Gij zult de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zegt Paulus

(ik besef me nu opeens dat dit via een log niet egt een prettig discussieert. dus voordat er mss een discussie komt.. kunnen we mss beter doen als we irl kunnen praten ) en btw dis geen kritiek hoor. maar das hoe ik het zie

Meindert (link) - 13 April '05 - 18:51

Lieve Annelies
Dapper ben je!

rineke - 14 April '05 - 21:28

Wat betekent de achternaam meijer?

Meijer () (link) - 1 Juni '07 - 08:57

Hallo Annelies,
via google zag ik dat je mede moderator bent van een internetgroep van christelijke moeders. Zou je mij daar meer info over willen geven?
Bedankt alvast,
Amanda

amanda () - 15 September '08 - 13:53

Naam:			Persoonlijke info onthouden? Ja Nee
Email:
URL:
Reactie:			Emoticons
Laat zien dat je van vlees en bloed bent; vul even de vraag in en dan kan je reactie geplaatst worden Wat zijn de laatste twee letters van het alfabet?   ( Register your username / Log in )
Kattenbel:		Ja, stuur mij email als iemand anders reageert.
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.