back to weblogpavor nocturnus

Ja das een mond vol he. En Roan heeft er last van.

De nederlandse naam ervoor is: Nachtangst.

Pavor nocturnus is herkenbaar aan de volgende verschijnselen:
# treedt meestal op in de eerste helft van de nacht (in tegenstelling tot de nachtmerrie, die meestal optreedt in de tweede helft van de nacht);
# het kind kan zich geen droom herinneren (bij een nachtmerrie meestal wel);
# het lijkt alsof het kind wakker is (omdat het meestal zijn ogen open heeft), maar eigenlijk is dat niet of nauwelijks het geval;
# het kind kan slaan met armen en benen, en eventueel ook schreeuwen;
# het kind is totaal onbereikbaar (omdat het eigenlijk nog slaapt).

Eind september begon Roan er ineens mee. Wij dachten dat het nachtmerries waren, maar we konden hem niet zo makkelijk troosten als wanneer hij een nachtmerrie had. En nu, een maand later heeft hij het nog steeds, elke avond. En dan niet 1 keer, maar meerdere keren per avond en vaak ook nog aan het begin van de nacht.

In alle literatuur wordt geadviseerd om het kind niet wakker te maken, niet op te pakken en de aanval gewoon uit te zitten. Nou dat doen wij dus niet! Dat werkt alleen maar averechts. We hebben het wel geprobeerd, maar daardoor duurde de aanval alleen maar langer. Dus vanaf nu nemen we hem gewoon direct in onze armen, praten duidelijk tegen hem dat hij gewoon thuis is, dat hij in zijn eigen kamertje is en dat papa en mama bij hem zijn. Over het algemeen kunnen we hem dan na een minuut of 5 terugleggen en dan slaapt hij weer gewoon verder.

Een vriendin van mij herkende het van haar eigen dochter. Die is nu 7 jaar en heeft het nog steeds. In vlagen, dan een paar weken wel, dan een paar weken niet. En ook zij houdt haar kind dan dicht bij zich. De meeste kinderen groeien er overheen als ze een jaar of 12 zijn. Maar dan begint vaak het volgende probleem, want het is gerelateerd aan slaapwandelen. Dus de kans dat hij dat later gaat doen is erg groot.

Tot die tijd kunnen wij helaas weinig meer doen, dan met een machteloos gevoel Roan dicht bij ons houden en bidden dat de aanval snel overgaat. Ons hart breekt elke keer als hij zo hartverscheurend begint te huilen. Het enige voordeel is dat hij er gelukkig niks meer van weet de volgende dag.

Inderdaad een hele geleerde mond vol
Herkende het woord meteen, want 'k hoorde het zo'n 39 jaar geleden voor het eerst, van onze toenmalige huisarts, die een avondje bij ons kwam zitten om eens te zien hoe je nichtje Frida er dan aan toe was...
En je kent zijn en mijn oplossing hè?!
Niet zomaar een een glaasje roosvice, maar minstens half om half

Engeltje/Ettje () (link) - 21 Oktober '05 - 18:23

We hebben meerdere keren geprobeerd om hem appelsap te geven vlak voor het slapengaan. Dat heeft tot nog toe niet geholpen. Vandaag hebben we hem een glaasje limonade gegeven 1/3 limo 2/3 water. We wachten af.......

Annelies () - 21 Oktober '05 - 21:58

Helaas het heeft niet geholpen. Hij heeft weer meerdere aanvallen gehad gisteravond en vannacht. Uiteindelijk had hij ook nog een gewone nachtmerrie waardoor hij bij ons in bed wilde. Dat gecombineerd met een Lenci die zodanig wakker was geworden van een huilende Roan dat ze de rest van de nacht alleen nog maar hazeslaapjes heeft gedaan, kunt u zich misschien voorstellen hoe wij ons vandaag voelen

Lief was wel dat Lenci uiteindelijk van 6 tot 8 aan 1 stuk heeft geslapen en Roan haar dus vervolgens miste toen hij wakker werd, want normaal komt ze om half 7 voor voeding en ligt ze dus bij ons in bed.

Annelies () - 22 Oktober '05 - 11:44

Ik had al zo'n vermoeden dat je bedoelde dat hij door zijn suikerspiegel heen gaat. Joëlle heeft er ook een tijdje last van gehad. Zij kreeg toen van ons als toetje na het avondeten, een bekertje vla met extra suiker of siroop. Flink tandenpoetsen en dan naar bed. Ilia kreeg dezelfde behandeling en Jochum heeft er niet zoveel last van gehad. Succes ermee. En doe wat je hart je ingeeft.

Rineke - 22 Oktober '05 - 17:03

Vanavond heeft hij 3 grote lepels suiker in zijn toetje gehad en hele zoete limonade vlak voor het slapengaan (daarna nog zijn tanden gepoetst ).
Hij lag te stuiteren in zijn bed....
en heeft inmiddels alweer 1 aanval gehad. Dus helaas, het lijkt niet te helpen.
Morgen zullen we vertellen hoe de rest van de nacht is gegaan.

Annelies () - 22 Oktober '05 - 23:16

Ja, je kunt het natuurlijk ook overdrijven. Ik zou kiezen voor: óf het één, óf het ander 't Is natuurlijk niet de bedoeling dat hij gaat liggen stuiteren, da's ook niet goed.

Omi () (link) - 22 Oktober '05 - 23:46

Hij heeft zeker 2 a 3 aanvallen gehad vannacht. Het helpt dus helaas niet.
Wel heb ik het gevoel dat de aanvallen iets minder heftig waren. We blijven het dus wel proberen. Hij had gisteravond geen warm eten gegeten dus misschien dat dat nog scheelt.

Annelies () - 23 Oktober '05 - 12:33

Is Beerenburg misschien een oplossing? Ik slaap er prima op, als een roos

Jochum - 23 Oktober '05 - 12:34

Roan slaapt ook als een roos, alleen die roos heeft doornen klaarblijkelijk....

Dus nee, lijkt me geen oplossing

Groet,

Mark-Jörg () - 23 Oktober '05 - 18:56

Sterkte met het zoeken naar de gulden zoete snede...

Rineke - 23 Oktober '05 - 19:21

Very interesting and professional site! Good luck!

jay () (link) - 14 Maart '06 - 10:29

I like this site!

Iren () (link) - 18 Maart '06 - 16:40

Wij hebben zojuist een consult met de neuroloog achter de rug, omdat onze zoon (4 jaar) al sinds hij een baby is last heeft van huilbuien, schreeuwen, dingen en personen zien, kortom, zoals vastgesteld door de neuroloog adhv videobeelden: pavor nocturnes. Het is heel goed te behandelen met medicijnen. Daar gaan wij vanavond mee beginnen.

Misschien een goed idee om je toch eens door te laten verwijzen. Het is nogal belastend voor de ouders en het kind!

Ik zal nog wel laten weten of de medicijnen een heilzame werking hebben!

berthelotte () - 30 Augustus '06 - 19:18

Hoi allemaal,
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen..ons zoontje van 4 heeft volgens mij dus ook last van pavor nocturnus. Het is nu al 2 weken aan de gang dat hij iedere avonden nacht gillend, slaant, en niet wakker wordt.. we hebben alles al geprobeerd van rustig zijn tot schreeuwen tot natte washand in gezicht, maar dringen niet tot hem door. Ik hoop snel hier reactie op te hebben want me hart breekt als ik me jongen zo zie... en natuurlijk breekt het ons ook op.
mvg mascha

mascha () - 8 Maart '07 - 22:48

Je hebt een maitlje.

Groetjes, Annelies

Annelies () - 9 Maart '07 - 11:48

Mijn dochtertje van 5 heeft het dus ook. Sinds kort hoorde ik hier voor het eerst iets over. Ze heeft het al vanaf dat ze zo'n 1½ á 2 jaar is. Niet stil te krijgen! Huilen vanuit haar tenen... zó intens verdrietig en als je tegen haar praat en haar lief tegen je aan houdt begint ze hard van zich af te trappen. Deze buien worden wel steeds minder, mar ik voel me nog steeds erg machteloos als het weer zover is. Het lijkt dan wel of ze niet kan of niet weet wat haar zo intens verdrietig en boos maakt. Na veel knuffelen hoort ze me uiteindelijk dan wel tegen haar praten en geeft soms antwoord, maar van mijn vele vragen wordt ze vaak alleen maar bozer. Wat dan soms wel helpt is haar in de foetushouding nemen op schoot en haar op d'r billetjes tikken zoals ik bij haar deed toen ze nog in mijn buik zat. Ik merk dat ze daar rustig van wordt... Ik las wat over suikerspiegel? Mijn kleine meid is een echte zoetekauw... gék op snoepen... écht verslaafd, dus ik moet haar echt in de gaten houden in de buurt van de keuken waar de snoep in de kast staat. Ze "hamstert"zelfs stiekem snoep en verstopt dit door het hele huis.

Meer tips van harte welkom in mail! Graag zelfs!

Susan () (link) - 17 April '07 - 00:07

10. Houd bij na hoeveel minuten na het inslapen uw kind een aanval krijgt. Wek uw kind vervolgens vijftien minuten voor dat moment en houd het vijf minuten wakker. Doe dit zeven nachten achter elkaar.

Mijn zoontje heeft er nu maanden last van, bovenstaand vond ik op internet en ga ik proberen, ik hoop dat het helpt.

Amir () - 26 April '07 - 22:05

Met tranen in m'n ogen lees ik hier al die bekende verhalen!
Onze zoon, nu bijna 5, kampt hier al vanaf z'n 2e jaar mee.
Soms es een week of 2 niks aan de hand, maar vaker is het nacht op nacht raak...
En ik deed dus alles fout!!
Alhoewel ik het op het CB en aan de wijkverpleegster heb voorgelegd!!!

Mijn ogen zijn geopend; ik ga het heel anders aanpakken vanaf nu!
Mensen, succes ermee!

wies () - 10 Juni '07 - 00:53

vreselijk

stephanie () - 27 Juni '07 - 20:14

Hallo,

Mijn naam is ricardo en ben 22 jaar.Ik doe onderzoek naar mijn klachten en kwam toevallig op deze site terrecht. Ik heb nachtelijke paniek aanvallen (pavor nocturnus), waar ik mij totaal niks van kan herinneren, alleen dat ik met een grote angst wakker word. Mijn vriendin is totaal niet in staat mij te kalmeren en ik kan echt helemaal doordraaien. Mijn vriendin is echt heel erg bang op die momenten en beschrijft het alsof ik de duivel in mij heb. Ik heb hier eigenlijk al mijn hele leven last van en het legt echt een beslag op mijn leven. Ik kan echt na 10 uur slaap, totaal uitgeput zijn. Ik lees op internet zoooveel. dat ik echt niet zou weten waar de oorzaak zou liggen. Op deze site gaat het dan om kleine kinderen en baby,s, maar het kan dus ook bij volwassenen nog voorkomen, al is die kans echt heel klein. Nou, ik ben dus een van die ongelukkigen. Ik wens jullie in ieder geval veel succes en ik weet zeker dat het bij de meeste kinderen vanzelf overgaat.

Groetjes ricardo

Ricardo - 22 September '07 - 09:28

Hoi, Ik ben Debby, 25 en heb vannacht nog een aanval gehad. Ik heb dit sinds ik een jaar of 4 was. Eigenlijk was ik er best aan gewend maar de laatste tijd merk ik dat het me ook erg veel energie kost. Zoals Ricardo ook zegt, soms heb je aan 10 uur slaap niet eens genoeg.
Waar ik me eigenlijk soms meer zorgen om maak zijn de mensen om me heen. Daarmee bedoel ik natuurlijk mijn vriend, die ook gestoord word als ik lig te gillen alsof ik vermoord word. Maar ook de buurt, ik slaap namelijk met de ramen open. Die mensen weten niet waar ik last van heb maar ze zullen het bijna gegarandeerd weleens gehoord hebben. Tot aan vandaag dacht ik dus gewoon last te hebben van nachtmerries. Aan de ene kant ben ik opgelucht dat ik nu weet wat het is en dat ik er schijnbaar iets aan kan doen. Morgen ga ik een afspraak maken bij de huisarts en hulp zoeken, want voor mij kan het niet langer zo. Ik kom slaap tekort en ben mezelf niet daar door. Ik hoop dat hij me kan helpen en/of doorverwijzen. Want er is veel informatie op het internet maar toch ook weer niet.
Aan aan alle ouders: succes!! En blijf onthouden dat het over gaat, en zoniet zoek dan op tijd hulp, volgens mij hoeven we ons er niet voor te schamen.

Groetjes Debby

Debby () - 1 November '07 - 20:02

Heb inmiddels ook weer tranen in mijn ogen: weet nog zo goed hoe radeloos ik me voelde toen mijn dochter ELKE avond laat gillend door het huis liep....
Ze heeft twee jaar geleden melatonine tabletjes gekregen en vanaf dat moment was het over!!! Misschien een tip voor jullie? groetjes, ingrid

ingrid () - 18 November '07 - 21:58

Ook ik herken veel van de verhalen die ik zojuist gelezen heb. Terwijl ik tot nu toe nog maar 1 moeder sprak die mijn ervaringen deelt. Gelukkig heeft onze zoon last van een zeer milde vorm als ik de verhalen lees, maar toch, je weet je geen raad. Graag zou ik vernemen dat de voorgestelde handeling van wakker maken en vijf minuten wakker houden, heeft gewerkt. Ben nieuwsgierig genoeg om het te proberen. Herkennen (ervaren) ouders ook een link naar faalangst bij het kind?
groetjes,
Maria

maria () - 26 Januari '08 - 23:00

hallo ik heb zins vandaag te horen gekregen dat men zoontje van 5 jaar ook aan die ziekte lijd
ook al weet ik er nog niet veel van
want het is allemaal nieuw voor mij
zou ik toch graag wat meer willen te horen krijgen van mensen
wie hun kind dat ook heeft
dus alles is welkom groetjes daniella

daniella () - 2 Maart '08 - 21:46

Ik ben 33 en heb er eergisteren avond ook een gehad, ik heb ze al een hele tijd, maar in een zeer milde vorm en dacht altijd dat het nachtmerries waren. Maar eergisteren werd ik plots wakker (of dacht ik) en ik voelde een enorme angst opkomen. Heb nog nooit zo een angst gevoeld, ik zag niets maar ik voelde iets "pure evil", ik weet het klinkt raar maar ik kan je verzekeren dat het niet om te lachen is. De volgende morgen werd ik wakker en wist maar vaag te vertellen wat er gebeurd was. Ik heb op deze site heel wat terug gevonden, en het blijkt dat er veel andere personen zijn met blijkbaar ernstigere gevallen! Er is ook een sectie speciaal voor gevallen met kinderen http://www.nightterrors.org/SMF/
Hoop dat het je kan helpen,
Veel succes,
Tom

Tom De Wilde - 16 April '08 - 21:15

Hoi Mijn Zoontje Thomas van bijna 3, heeft dit ook al ruim een jaar. Erg Zielig en vermoeiend. Het gaat met vlagen beter, en na een gebeurtenis bijv. verhuizing-baby broertje- zindelijkheidstraining enz. is het erger. Het gaat nu al vier nachten goed. wij maken hem altijd voor 22:30 even wakker, tot nu toe lijkt dit te helpen. Ook met naar bed gaan bespreken we samen de dag door, en de dag van morgen.Met naar bed gaan iedere avond een vaste routine. Als hij veel structuur krijgt en duidelijk weet wat de regels en grenzen zijn gaat het het beste.Hoop dat het snel over gaat.
Veel succes.

marian - 7 Mei '08 - 09:37

Hoi Annelies en MJ...toevallig zag ik hier afgelopen week een uitzending van Oprah Winfrey over gaan...volwassenen met nightterrors, niet te vergelijken met nachtmerries...
Ik kan zo snel niet voor me halen wat dokter OZ erover zei,maar wat iknog wel weet is dat er inderdaad medicatie voor is.

Ik heb hier zelf geen last van gehad, wel van slaapwandelen en dat doe ik af en toe zelfs nog heb ik vernomen,hahha

Succes met welke insteek jullie ook nemen, doe wat je hart je ingeeft!
knuf,Jet

Jet () - 25 Mei '08 - 19:00

wat herkenbaar allemaal!! eerst dacht ik ook dat ons zoontje (6 jaar) last had van nachtmerrie"s,maar dankzij een link naar pavor nocturnus viel alles op zijn plek.
dit is dus wat ons zoontje hebt!!
wij vinden het heel heftig,als hij zo gillend door het huis heen loopt,en hoe meer wij ons best doen om hem gerust te stellen,hoe bozer dat hij wordt.

en idd. als we hem laten,is het minder heftig.maar hij rent soms van boven naar onder,en wij op afstand achter hem aan,want o wee als hij ons ziet.
je zou bijna denken dat wij hem wat gedaan hebben,zo weinig moet hij op dat moment van ons hebben.
fijn dat we op deze site tips en uitprobeersels kunnen lezen,maar het zou ook fijn zijn als we terug kunnen lezen dat wat je geprobeert heb,ook effect heeft.
ook wij zijn op eigen houtje melatonine gaan geven,we geven hem nu 0,4 mg. en het is wel minder heftig.
zit te denken om hem meer te geven, zodat het helemaal miss. overgaat, maar heb dan het gevoel dat hij wel die nare gevoelens heeft,maar door de melatonine niet wakker of uit de droom kan komen.
wat denken jullie hier van ?
groetjes,Petra

petra - 6 Juni '08 - 20:46

Hoi Petra,

Ik heb op het internet even gezocht op melatonine en van wat ik lees is het niet verstandig om het aan gezonde kinderen te geven. En met pavor nocturnus ben je verder wel gezond. Mocht er door een arts geconstateerd zijn dat het melatonine level te laag is kan een arts er supplementen voor geven, maar ik zou het persoonlijk niet zelf gaan doen. Een kinderlichaam is nog in de groei en is zelf nog van alles aan het opbouwen. Als je nu je kind dan kunstmatige melatonine toedient kan het lichaam leren dat het uit zichzelf minder melatonine gaat aanmaken en je kind er afhankelijk van wordt.

Moeilijk hè, als je je kind zo ziet lijden zonder dat je echt wat kunt doen.
Er zijn verschillende mensen die naar een arts zijn geweest en die op dit stukje van ons gereageerd hebben, misschien is het ook wat voor jullie om eens een arts erover te raadplegen.

Heel veel succes en sterkte,
Annelies

Annelies () - 6 Juni '08 - 21:36

Hallo,
Ook ons zoontje van 2 jaar heeft er last van.
Dit is al vanaf zijn geboorte.
Wij zijn er ongeveer 2 uur per nacht mee bezig (4x angsten ongeveer 1/2 per x)
Vandaag bij de kinderarts geweest en we moesten maar contact opnemen met een psygoloog. (Ben hier niet kapot van)
Ik vind het erg fijn te lezen dat we niet de enige zijn (had ik ook niet verwacht) maar je voelt je zo alleen en machteloos.

Succes (ik weet dat jullie het nodig hebben) en hopenlijk welterusten.
Groetjes Kim

kim () - 21 Juli '08 - 20:31

Beste allen. Tjee wat herkenbaar allemaal. Wij hebben een dochter van bijna 6 jaar en de nachten dat wij doorgeslapen hebben kunnen we op twee handen tellen. Lisa heeft haar momenten vooral als ze erg vermoeid is dan is het het ergst. Hele nachten wakker is ze dan. We zijn al bij een kinderorthopedagoog geweest en moeten nu een half jaar wachten tot we bij de kinderpsycholoog terecht kunnen. Ik vraag me af of we daar bij het juiste adres zijn? Wij gebruiken inmiddels melatonine 1 mg per nacht op dokersadvies. Momenteel is het weer rustig en gaat ze `s avonds al om half 6 naar bed.Ook gaat ze maar halve dagen naar school omdat ze niet meer aan kan. N.a.v. intelligentieonderzoek is gebleken dat haar denkvermogen veel verder is dan haar doevermogen. Is er iemand die dit herkent? Ik zou heel graag contact willen.

cindy () - 10 December '08 - 14:09

Best allen. Is dit de oplossing? Onze dochter van 5 heeft dit ook. Houdt zeker 30 minuten aan; krijsen, schoppen, boos, trappen, niet te temmen. Op een keer toen ze weer een aanval had, kwam haar kat d'r slaapkamer inlopen. Ze is gek op dat beest en kan heerlijk met 'm knuffelen. In een opwelling zei ik dat de poes er was en of ze die wilde; ik heb de poes in d'r armen gedrukt en geloof het of niet.... ze trok de kat tegen zich aan, sloeg het dekbed over d'r heen en ging slapen. We waren stom verbaasd. Sindsdien als ze het weer begint, stoppen we de kat in d'r armen, zorgen ervoor dat de kat gaat spinnen want dat geeft haar de rust en ze gaat liggen en slaapt verder. Wie weet hebben jullie dierbaren ook een knuffel/beest of iets waarvan ze rustig worden. Ik hoop dat jullie er iets mee kunnen, want het is ontzettend zwaar om hiermee om te gaan. Succes!

smakkie - 22 Februari '09 - 21:57

Ik ben een jongen van 28 jaar en heb al zeer heftige slaapproblemen sinds mn 2e.
Mijn ouders moesten wekelijks minstens tussen de 5 en 10x hun bed uit omdat ik hevige paniekaanvallen had. Vaak wist ik er de volgende dag ( gelukkig )niets meer van, behalve een niet uitgeslapen gevoel.
Ik heb een tijd hypnose tharapy gehad en dat leek te helpen maar helaas was dat maar tijdelijk.
Toen ik uit de pubertijd kwam werd het probleem niet minder, eerder zorgwekkender. soms was ik zo angstig met als gevolg dat ik mn handen kapot sloeg tegen de muur. Het was altijd weer spannend in de ochtend hoe mn kamer eruit zag. Gelukkig lijkt het nu minder heftig te gaan in de nacht. Alhoewel ik laatst in mijn slaap door een dubbelglazen raam heb geslagen en uit mn raam ben gevallen/gesprongen. Het enige dat ik daar nog van weet is dat ik in de regen wakker werd omdat ik op de grond viel met mn handen vol glas. soms is het beangstigend dat ik mezelf iets kan aandoen zonder controle daarover te hebben, maar gelukkig komt het steeds minder frequent voor. Ik hoop dan ook dat het nog verder zal afnemen naarmate ik ouder wordt.
Mochten er mensen zijn met eensgelijke problemen kun je altijd contact met me opnemen. Ik had zelf altijd het idee dat ik de enige was met dit slaapprobleem. Het is fijn om te weten dat er meer mensen zijn met soortgelijke ervaringen en dat je hierin niet alleen staat

Jeroen () - 16 Maart '09 - 13:35

Julli ehebben het probleem nu met je kinderen.Ik word deze maand 50 en het begint me de keel uit te hangen.Ik heb het de eerste keer gehad op 15 jarige leeftijd. De laatste 16 jaar is he tveel verslechterd.Ook elke keer als er iets draadloos bijkomt verslechterd het.Ligt het daar aan?? Als kind had ik 2 katten thuis,kan het daarom zijn dat ik het toen niet zo uitgesproken had? 16 jaar geleden stierf mijn laatstse kat!!

Ik heb al een hersenscan laten doen,prima in orde.Nu ben ik sedert een week bij de neuroloog en hij heeft me inderdaad medicijnen.Tot nu toe hielp d eerste dag toen ik ze nam,nu vind ik het nog erger geworden.Ik ben ook niet van plan om die medicijnen te blijven nemen!! Men moet de oorzaak vinden en die aanpakken.Als iemand dus DE oplossing gevonden heeft,laat mij dat heel snel weten AUB .Mijn man slaapt ook niet meer,want ik schreeuw! Vlieg he tbrd uit! Soms krijgt hij wel eens een slag of stoot.
Het zijn pure angstdromen en meestal rond hetzelfde thema.Soms herinnner ik ze soms niet.

succes bij het vinden hoor.

FRERE Hendrika - 10 September '09 - 10:55

Ik heb het ook al mijn hele volwassen leven. Ik gebruik nu antidepressiva, citalopram en voor het eerst is het minder.
Laatst las ik ergens dat er goudpapaver tabletjes wordt geadviseerd. Misschien ook een idee om te proberen?

basilicum - 17 November '09 - 10:47

Hallo allemaal,
Ik vroeg mij af hoe het nu met de kids gaat. Hebben jullie verbeteringen gezien. Ik heb net zelf ontdekt dat mijn dochter nachtangst heeft. Ik heb de volgende site gevonden waar veel interessante tips op staan. Ik ga ze uitproberen. Maar ik benieuwd naar jullie bevinden over wat wel en niet heeft gewerkt.
http://www.nightterrors.org/darlene.htm

Sanchaster () - 30 Maart '10 - 22:39

heej ik heb er ook heel vaak last van, ik zie vaak overal clowns als ik half wakker ben en half slaap. ik heb dan wel een intense angst voor clowns.. maar dan is het tóch niet echt normaal. ik kwam op dit forum omdat ik meer wilde weten over mijn "night terrors" maar ben nog niet echt op een antwoord gekomen..
ook schreeuw, praat en mompel ik veel in mijn slaap, vaak gepaart met lopen/rennen en schoppen/slaan.

heeft hier nog iemand meer last van?

groetjes

slapeloze - 30 Mei '10 - 17:28

ik heb eindelijk een doeltreffend middel gevonden! Oorzaak is nog steeds niet bekend, alhoewel het zou kunnnen zijn dat de nieren niet goed samenwerken met de andere organen. de nieren geven angst en wraakgevoelens af volgens chinese geneeskunde.
goede remedie is accupunctuur. Alleen moet je het regelmatig blijven doen. Maar ik heb resultaat. Ik kan nog wakker schrikken ,maar de angst is weg. Ik hoop dat ik jullie daar mee op weg help.

gr,en slaapwel

hendrika () - 17 Augustus '10 - 15:20

beste allen, mijn zoontje van 16 maand heeft hier ook last van sinds een week of 2. Nu is hij altijd al een slechte slaper geweest. Vanaf zijn 5 maand tot ca 10 maand kreeg hij zelfs een siroop op basis van linde en klaproos om een beetje rustiger te kunnen slapen( werd 10-15x per nacht wakker). Reden: hij deed overdag zoveel indrukken op, dat hij ze 's nachts blijkbaar moeilijk kon verwerken. Sindsdien heeft hij een zeer routineus leventje.Vanaf 10 maand ging het zoveel beter dat hij geen siroop meer nodig had. Hij wordt nog wel 4-5x wakker per nacht maar in vergelijking met vroeger is dat een luxe! Tot hij die pavor nocturnus kreeg...Ik moet zeggen, het ontmoedigt me nogal te lezen dat hij dit mogelijks zijn hele leven zal meedragen! Zijn hier dan nog nooit echte onderzoeken naar gebeurd?

groetjes

adeline () - 16 Oktober '10 - 22:13

Wat raar om nu te lezen over pavor nocturnus... Ik ben 22 jaar en ik heb hier vanaf mijn derde last van gehad. Kreeg er zelf inderdaad vaak niets van mee, maar mijn ouders dus des te meer. Vanaf de puberteit (ik denk een jaar of 12) werd het minder en tot mn 18e was het dan alleen nog als ik ziek was (koorts). De symptomen waren bij mij huilen, gillen, schreeuwen, trappelen, rennen(!), en vooral heel wild gedrag. Mijn ouders probeerden mij wakker te maken door te praten, koude washandjes op mijn gezicht te doen, mij vast te houden of te zingen. Meestal was ik er niet bewust van dat het gebeurde, en wist ik er de volgende ochtend niets meer van. Toen ik ouder werd, was ik me er wel bewust van op het moment zelf en ervaarde ik ontzettende angst. Eigenlijk een uitbarsting van een hoeveelheid angst die je je niet voor kunt stellen, alleen niet in het bijzonder ergens op gericht. Tijdens ziekte-momenten ging het samen met ijlen en kon ik de droom wel herinneren. Mijn ouders hebben veel onderzoek laten doen (oa EEG), maar daar kwam niets uit (raar, want dit moet een bekend ziekteverschijnsel zijn geweest, ook begin jaren '90, toch?). Gelukkig ben ik er helemaal overheen gegroeid (dat kan dus!), maar het bleef altijd een raadsel wat het was (wat dus eindelijk opgelost is). Ik had altijd een heel vast slaapritme, dus daar kan het niet echt aan gelegen hebben. Sterkte voor iedereen die er mee te maken heeft, en: mijns inziens is het geen psychische aandoening, of in ieder geval niet veroorzaakt door (ernstig) psychisch lijden.

Nelleke () - 16 Januari '11 - 02:13

Hoi,

Ik ben Cynthia 25 jr en lijd ook aan pavor nocturnus. Ik ben echter altijd in de veronderstelling geweest dat er niets aan te doen is. Nu lees ik steeds meer dat er wel degelijk wat aan te doen is.

Het fijne van deze "stoornis" is, is dat het bij bijna alle gevallen van de kinderen vanzelf rond de puberteit weer over gaat.

Cynthia () - 13 Mei '11 - 14:32

Naam:			Persoonlijke info onthouden? Ja Nee
Email:
URL:
Reactie:			Emoticons
Laat zien dat je van vlees en bloed bent; vul even de vraag in en dan kan je reactie geplaatst worden Wat zijn de laatste twee letters van het alfabet?   ( Register your username / Log in )
Kattenbel:		Ja, stuur mij email als iemand anders reageert.
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.